Bij het horen van het woord 'cantus' gaan vele mensen al huiveren. Taferelen van decadente uitspattingen flitsen door het hoofd. Om deze misverstanden uit de weg te ruimen is dit geschreven. Een beetje uitleg om de vooroordelen te laten verdwijnen, een korte geschiedenis om het cantussen te begrijpen en een motiverende tekst om de oudste studententraditie in ere te houden met jou erbij!

Zolang er studenten zijn bestaan er cantussen, en het feit dat deze traditie al meer dan 400 jaar meegaat bewijst de fijnheid van het gecantus. De vorm van het gebeuren mag misschien wel veranderd zijn, de intentie waarmee er gecantust wordt is door de eeuwen heen hetzelfde gebleven. Je mag immers nooit vergeten dat het zingen van liederen, onder invloed van drank (zie: zatlap), onder invloed van eerbetoon (zie: volkslied, liturgie, godsdienst), onder invloed van stress (zie: krijgsgezangen, strijdliederen, slavernij) of onder invloed van vriendschap (zie: jeugdbeweging, kampvuur), altijd al een onderdeel is geweest van elke sociale bijeenkomst van mensen. De mens is de uitvinder van muziek en gezang, en te pas en ten onpas barsten wij al dan niet spontaan in zingen uit.

Een tweede factor is het ontstaan van studentenclubs en kringen. Ook dit is een reeds oud fenomeen. Mensen hebben zich altijd al graag gegroepeerd, en ook studenten zijn mensen (echt!). De club ontstond uit de drang om streekgenoten de kans te geven te rade te gaan bij elkaar en elkaar te steunen bij de zware opgave van het studeren. Natuurlijk kon de boog niet altijd gespannen staan en dus werden er ook minder serieuze clubavonden georganiseerd, waarbij soms menig pint geledigd werd. En dus ook gezongen. Het is natuurlijk een heel stuk simpeler om iemand te vinden die jou kan helpen bij je studies uit je eigen richting, dan uit je eigen streek. Dus werden de studentenkringen geboren.

Nu hebben zij de cantus ontwikkeld met een heel aantal regels: sommige daarvan worden nog altijd toegepast en andere dan weer niet. Het belangrijkste is echter dat een cantus als voornaamste doel een gezellig samenzijn van studenten voorstaat. En hier kan ik niet genoeg op hameren: vrienden bij elkaar, die samen wat liederen zingen en een glas drinken. (Ja, ja, ik hoor het protesterend gebrul van velen al. Gun mij even de tijd om de meest belachelijke opmerking te weerleggen.)

"Een cantus is een grote zuippartij, met als enig doel iedereen zo zat mogelijk en kotsend naar huis te sturen."

Niet dus: In de regels staat ten eerste dat de preses er moet op toe zien dat niemand boven zijn theewater naar huis gaat. Dat is praktisch gezien bijna onmogelijk. Daarom staat ook in de regels dat iedereen zich kan aanmelden bij diezelfde preses om zich bier-impotent te laten verklaren. Je ziet dus dat er uiteindelijk enkel op gerekend wordt dat jullie zelf de verantwoordelijkheid opnemen voor jullie drinkgedrag.

Ik zou hier nog bladzijden lang kunnen vertellen over cantussen, hun regels, waarom bepaalde regels wel geschrapt zijn, en andere niet, waarom sommige dingen wel worden gedaan en andere niet. Dus, studenten, kom zeker af naar de eerste cantus van het academiejaar en laat zien dat een cantus zijn slechte reputatie niet verdient. Voor zij die reeds cantussen hebben meegemaakt: hou jullie aan de regels en help de andere om ze ook te volgen. Voor hen die nog nooit een cantus hebben meegemaakt: kom af en oordeel pas nadat je er ervaring mee hebt.

Prosit Corona!

Pelle, Senior 2004-05

(Deze tekst is gebaseerd op een tekst van onze hogeschool-collega's Diana)

Voor meer info over wat een cantus is: "Wat is een cantus?" volgens het cantorenconvent.